تو یک دیوار نویس شریفی ومن یک هرز نویس ردیف!

ای برادر دیوار نویس! یک افشانه ی رنگ سبز تو می ارزد به هزار مقاله ی من وبلاگ نویس! تو مردم کوچه وبازارواهالی بعضا نا اگاه وخاکستری را سبز میکنی من امایک وبلاگ نویس الکی خوشم که برای قشری آگاه و صاحب نظر اظهار فضل میکنم ...مرحبا به تو که در میدانی واقعی با دشمن در جنگ و گریزی اما من زیر سقف امن خانه ام در حالی که فنجان قهواه م روی میزست وسیگار گوشه ی لبانم دود میشودکیبرد میفشانم...هر دو قلم میفرساییم اما تو کجا ومن کجا...هر دو در دو فضای متفاوت مینویسیم مرگ بر دیکتاتور اما نوشته ی تو کجا وهرز نوشته ی من کجا...از امشب با تو همرزمم اگر توان وشهامت ایستادن کنار یک دیوار ونوشتن یک جمله را ندارم حداقل میتوانم در حال حرکت افشانه ی سبز رنگ را فشار دهم وفرار کنم!